สัตว์อสูรสองตัวโผนพุ่งปะทะกัน หากแต่ขนาดที่ต่างกันมากทำให้ผีเสื้อยักษ์กระเด็นถอยหลังไปกว่าห้าเมตร มังกรสีโอปอลลงยืนบนพื้นก่อนจะฟาดหางทรงพลังเข้ากลางร่างศัตรู – ผีเสื้อสีชาดร่อนหลบและบังคับหนวดสองข้างให้ยืดยาวออกแล้วพันรัดเข้ากับขาหน้าทั้งคู่ของศัตรู – ทั้งร่างเรืองแสงสีแดงด้วยมนตร์เสริมพลังของมีเดียก่อนที่มันจะออกแรงกระชากจนมังกรใหญ่ถึงกับเซถลามาข้างหน้า ราชาสัตว์อสูรรีบกระชากตัวกลับมาหยัดยืนอีกครั้ง ทั้งคู่ยื้อยุดกันอยู่นานจนในที่สุดฝ่ายหลังก็สามารถรวบรวมแรงเหวี่ยงผีเสื้อยักษ์ไปกระแทกเต็มๆกับผาหินใกล้ๆ – ตามด้วยลูกพลังสีขาวสามลูกที่จู่โจมเข้าจังร่างส่งฝุ่นควันให้ตลบคลุ้ง!
ม่านธุลีค่อยๆจางตัวเผยให้เห็นอสูรแมลงที่ถูกอัดติดหน้าผาจนหินโดยรอบแตกร้าว ร่างอันบอบช้ำบินโซซัดโซเซราวใกล้สิ้นแรง มังกรแห่งแสงสว่างบินโผเข้าหา – ปากใหญ่อ้ากว้างเตรียมขบกัดเพื่อดับลมหายใจ... มีเดียมองภาพอสูรบริวารของตนที่กำลังจะถูกปลิดชีพด้วยสายตาเย็นชาหากแต่ริมฝีปากกลับเหยียดรอยยิ้มปริศนา...
พรึ่บ!!!
คมเขี้ยวของมังกรคว้าได้เพียงอากาศว่างเปล่า เมื่อบริเวณเป้าหมายบนตัวศัตรูแหวกออกเป็นช่องว่าง ร่างใหญ่นั้นแตกตัวออกเป็นผีเสื้อสีแดงสดนับพันล้อมฝ่ายตรงข้าม ชูอาเบิกตากว้างอย่างนึกรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป...
เฟอร์โร!!!
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
ปีกเหล็กกล้าของเหล่าผีเสื้อตัดเฉือนผิวหนังมังกร ซึ่งเหนียวยิ่งกว่าสสารใดได้อย่างง่ายดายจากทุกทิศทุกทาง! นักรบมังกรทั้งสิบคลายร่างหลุดออกจากกัน เสียงกรีดร้องด้วยความทรมานแสนสาหัสดังสะท้อนทั่วบริเวณ ฝนโลหิตชโลมทาแผ่นดินจนแดงฉาน ศพทั้งสิบที่ถูกทำลายจนไม่เหลือเค้าเดิมตกลงสู่พื้นเหมือนตุ๊กตาพังๆที่ร่วงกราวลงจากชั้นก่อนจะสลายเป็นอณูแสง - ทิ้งไว้เพียงกองเลือดขนาดใหญ่บนพื้นและความสะใจของผู้ชนะ...
“แก!!!” เดนนิสปักคทาลงกับพื้น – เมฆฝนก่อตัวเหนือพวกลูซิเฟอร์ก่อนที่ลำสายฟ้าขนาดใหญ่นับสิบจะผ่าลงกลางเป้าหมาย – ชูอาอัดคลื่นพลังจิตเข้าซ้ำ – เวนซ์ประคองศพลูกชายลงบนพื้นแล้วร่วมต่อสู้ด้วย – พลองเหล็กสีนิลฟาดกับพื้นสร้างรอยร้าวยาวเป็นแนวจนถึงหน้าผาที่ศัตรูทั้งสองยืนอยู่ เสียงหินถล่มดังโครมครามหากแต่ผู้ถูกโจมตีควบคุมออร่ารอบตัวหนีออกมาได้ทัน สองร่างลอยอยู่กลางอากาศอย่างปลอดภัย แม้จะปรากฏแผลเล็กแผลน้อยตามตัวอยู่บ้างจากผลของคอมโบพลังเมื่อครู่...
“ของแค่นี้น่ะไม่มีทาง...”
ไนท์แมร์ เบลด!!!
เงาแสงรูปจันทร์เสี้ยวสีน้ำเงินครามพุ่งด้วยความเร็วสูงเข้าหาลูซิเฟอร์ ซึ่งยกมือซ้ายขึ้นรับได้ทัน ชายหนุ่มออกแรงบีบหมายจะขยี้ให้แหลกคามือหากแต่ดวงตาสีน้ำเงินกลับต้องเบิกกว้างเมื่อเงาแสงนั้นไม่ยอมหายไป ซ้ำยังบาดลึกเข้าในผิวเนื้อจนชายหนุ่มต้องสะบัดมันไปปะทะภูเขาหินเบื้องหลัง ดวงตาคมกริบตวัดมองเจ้าของมนตร์บนผาส่วนที่ยังไม่ถูกทำลาย – ผู้มีดวงตาสีเดียวกันมองตอบอย่างไม่กริ่งเกรง
“น่าสนุกดีนี่...” ลูซิเฟอร์ผละไปหาโจทก์เก่า – ฟรานเซสถ่มเลือดลงพื้นแล้วตั้งท่าเตรียมพร้อม “มีเดีย...เก็บกวาดให้เรียบร้อยด้วย”
“เจ้าค่ะ” สตรีชุดแดงสะบัดมือพรึบ – ผีเสื้อร่วมพันตัวเมื่อครู่ลอยอ้อยอิ่งมาล้อมศัตรูทั้งสามจนหมดทางหนีรอดโดยสิ้นเชิง เวนซ์ ชูอา เดนนิสถอยหลังมาชนกันเป็นวงกลม – อาวุธในมือแต่ละคนกระชับแน่นอย่างไม่ยอมแพ้แม้จะรู้ดีว่านี่อาจเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย...
...
ไนท์แมร์ สครีม!!!
ฟรานเซสไขว้ดาบเข้าด้วยกันแล้วตวัดออกไปข้างๆ สร้างคลื่นเหนือเสียงพุ่งเป็นลำเข้าปะทะศัตรู ลูซิเฟอร์ร่อนหลบไปด้านข้าง – มือหนาเหวี่ยงโซ่ทำลายผาหินใต้เท้าคนผมน้ำเงิน ฟรานเซสลอยหนีด้วยพลังเวทก่อนจะโผนเข้าหาคู่ต่อสู้พลางพึมพำคาถา – คลื่นเงาสีน้ำเงินครามม้วนเกลียวช้าๆจากฝ่ามือเข้าต่อที่ปลายดาบ เสริมความยาวให้ดาบในมือจนเทียบเคียงอาวุธของอีกฝ่าย เด็กหนุ่มฟาดอาวุธหมายจะตัดร่างลูซิเฟอร์ให้ขาดเป็นสามท่อนหากแต่เหยื่อกลับหายตัวไปในพริบตา!
“ยังอ่อนหัด!” ท่อนขาแข็งแรงประเคนเข้ากลางหลังส่งร่างฟรานเซสพุ่งปะทะผาหินหากแต่เด็กหนุ่มกลับตัวกลางอากาศแล้วพุ่งถีบตัวออกมาอีกครั้ง ลูซิเฟอร์เหวี่ยงโซ่ออกไปอีก – คู่ต่อสู้ไขว้ดาบขัดอาวุธปีศาจไว้ได้ทัน – คนผมน้ำเงินพึมพำอะไรบางอย่างก่อนที่คลื่นเงาบนดาบจะอ่อนตัวลงและพันรัดกับโซ่สีนิล จ้าวตระกูลไคลด์รีบกระชากโซ่กลับหากแต่ไร้ผล...
“แหลกไปซะ! ลูซิเฟอร์!!!”
ชาโดว์ บรัสท์!!!
เงาสีน้ำเงินหลุดจากปลายดาบ – ฟรานเซสลอยไปแลนดิ้งบนยอดผาใกล้ๆอย่างปลอดภัยขณะที่หมอกมนตร์นั้นเรืองแสงวาบก่อนจะระเบิดทั้งตัวเองทั้งอาวุธของลูซิเฟอร์ไปพร้อมกัน ชายหนุ่มรีบสะบัดมันทิ้งก่อนเปลวไฟจะลามมาถึงตัวแล้วลงยืนบนยอดผาตรงข้ามศัตรู – เศษเหล็กที่บิดงอเพราะความร้อนร่วงกราวลงสู่พื้นไม่ต่างกับฝนดาวตก
“แสบนักนะ ไอ้หนู...” ลูซิเฟอร์สะบัดผ้าคลุมทิ้งแล้วชักดาบสีนิลจากฝักคาดเอวออกมากำแน่นในมือ บุรุษผมเทาตวัดอาวุธเกิดเป็นรัศมีแสงสีเดียวกับดาบตรงเข้าทำลายยอดผาที่อีกคนยืนอยู่ ฟรานเซสกระโดดหลบหากแต่ดาบจริงของลูซิเฟอร์พุ่งตามมาบาดแขนขวาเป็นแผลลึก – ดาบสีเงินหลุดจากมือตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง ลูซิเฟอร์วกกลับกลางอากาศแล้วพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง – ฟรานเซสยกดาบที่เหลืออีกเล่มขึ้นกัน เกิดประกายไฟแลบแปลบปลาบทุกครั้งที่โลหะปะทะโลหะ ทั้งคู่ประดาบกันอย่างสูสีจนยากจะตัดสินผลแพ้ชนะ...
“ยอดเยี่ยมมาก... ข้าไม่ได้ประดาบกับยอดฝีมือเช่นเจ้ามานานแล้ว...” ชายหนุ่มว่า “เรื่องมาเป็นพวกเดียวกับข้า...ไม่ลองคิดดูอีกครั้งรึ...”
“หุบปากซะ!”
“เราเหมือนกัน เจ้าหนุ่ม...ข้ารู้ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สบตากับเจ้า...” ลูซิเฟอร์พูด “เราต่างมีสิ่งสำคัญที่ต้องปกป้อง เพื่อการนั้นจึงจำเป็นต้องมีพลัง...พลังที่มากพอจะปกป้องสิ่งเหล่านั้นเอาไว้ให้ได้...”
“หยุดนะ!”
“เพื่อพลังที่ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ต้องไขว่คว้าให้มาอยู่ในมือ... เพื่อพลังที่ยิ่งใหญ่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเลือกวิธีการ!”
“ฉันบอกให้หยุดพูด!!!”
ไนท์แมร์ บอล!
ลูกพลังสีดำส่งจากมือข้างขวาอัดเข้ากลางลำตัวศัตรู ลูซิเฟอร์ถึงกับกระอักเลือดแล้วลอยละลิ่วตามแรงปะทะไปกระแทกกับพื้นบนยอดผา ชายหนุ่มลุกขึ้นปาดเลือดที่ปากแล้วเหยียดรอยยิ้มพอใจที่แผนสงครามประสาทได้ผล
“พลังอันยิ่งใหญ่อย่างนั้นเหรอ... เพื่อสิ่งนั้นถึงกับต้องวางแผนฆ่าคนมากมาย วิธีการสกปรกพรรค์นั้น ฉันยอมรับไม่ได้หรอก!” ฟรานเซสพุ่งดาบมาอีกครั้งหากแต่อีกคนกลับเอี้ยวตัวหลบได้อย่างง่ายดาย
“คิดอย่างนั้นจริงเหรอ...” มือหนาคว้าหมับเข้าที่ท่อนแขนซ้ายของฟรานเซส “ลมหายใจปั่นป่วนไปหมดเลยนะ...คำพูดของข้าคงแทงใจเจ้าสิท่า...”
แบร์ สแมช!!!
ร่างของเด็กหนุ่มผมน้ำเงินถูกเหวี่ยงด้วยมือข้างเดียวกระแทกกับหน้าผา จนเกิดรอยร้าวลามโดยรอบคล้ายใยแมงมุม ลูซิเฟอร์บินไปกระชากร่างอันบอบช้ำนั้นออกมาแล้วฟาดลงให้หน้ากระแทกกับพื้นหินบนขอบผาจนกระอัก จ้าวตระกูลไคลด์ร่อนลงช้าๆแล้วนั่งทับลงกลางหลังฟรานเซสราวอีกฝ่ายเป็นเบาะรองชั้นดี มือหนาจิกผมศัตรูให้เงยขึ้นรับรู้เหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่เบื้องล่าง...
“ดูซะ...จุดจบของพวกหนูที่ไร้พลัง...จงดูให้เต็มทั้งสองตา...จงดูซะ!”
**********************************************************
หึหึ บทหน้าเห็นเลือดแน่ คิฮิฮิฮิฮิฮิฮิฮิฮิฮิ
วันพุธที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
